Martwa natura jak żywa w Muzeum Porcelany

Krótki film z wałbrzyskiego muzeum:

Ideą wystawy jest próba zamknięcia w czasoprzestrzennych kubikach fragmentu dawnego życia, toczonego przez niegdysiejszych mieszkańców ziemi kłodzkiej i okolic. Obecność wiktuałów w niektórych kompozycjach służy wywołaniu wrażenia trwałości – wbrew przyjętej nazwie gatunku i przynależnym jej smutnym emocjom – pewnej ciągłości, powtarzalności i ponadczasowości. Obecność ułamanych bochenków chleba, napoczętych cytryn czy orzechów, wyraża swoistą gotowość zabytkowych naczyń do pełnienia wyznaczonej im roli także dziś.

Martwa natura, modna szczególnie w Holandii w poł. XVII w., przez tamtejszych mistrzów gatunku zwana była stilleben albo still life – ciche życie. Wydaje się, że źródłem dla tego terminu było niespieszne życie w domowym zaciszu, które sprzyjało przyglądaniu się stołom zastawionym śniadaniami, obiadami, podwieczorkami i kolacjami. Na holenderskich obrazach dominują przedstawienia przerwanego posiłku, w którym zestaw dań miał niebagatelne, dziś już nieczytelne dla widza znaczenie, a towarzyszące kompozycji akcesoria o wymownej symbolice nadawały obrazom głębszą treść, interpretowaną z czasem w kontekście vanitas.