Przechowywane w Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku zbiory szkła unikatowego i użytkowego są świadectwem minionych lat i stanowią obecnie jedną z bogatszych w kraju - dziś już historyczną kolekcję szkła polskiego 2 połowy XX w. W dziejach najnowszych kłodzkiego szklarstwa szczególna rola przypadła, przybyłym tu w latach 50. i 60., pierwszym absolwentom Wydziału Szkła Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych we Wrocławiu (obecnie Akademia Sztuk Pięknych). Z ziemią kłodzką i hutami szkła w Stroniu Śląskim i Szczytnej związali się wówczas: Zygmunt Janota, Witold Turkiewicz, Zbigniew Horbowy, Lucjan Gajos, Stanisława Paczos, Stefan Sadowski i na kilka lat Edward Kmiecik - uczniowie prof. Stanisława Dawskiego (1905-1990) - twórcy wrocławskiej Katedry Szkła. W latach 70. do grona projektantów dołączyli m.in.: Ewa Gerczuk-Moskaluk, Maria Dombrowska-Robaszewska i Janusz Robaszewski, a w latach 80. Jolanta i Krzysztof Ceglarkowie - pierwsi wychowankowie prof. Zbigniewa Horbowego (1935-2019), Ludwika Kiczury (1934-2015) i Henryka Wilkowskiego (1933-1996).

Działalność tych dwóch generacji projektantów na wiele lat określiła specyfikę niewielkiego, regionalnego środowiska artystycznego, a prężność i ambicje twórców zaowocowały dziełami o walorach artystycznych, uzasadniających organizowanie wystaw i tworzenie stałego, muzealnego zbioru. W 1976 г. Kłodzko było miejscem I Ogólnopolskiego Triennale Szkła, a w latach 1977- -1988 odbyło się blisko 20 krajowych i zagranicznych pokazów „Kłodzkiego Szkła artystycznego" oraz liczne środowiskowe i indywidualne prezentacje dorobku artystów.

Zasadniczą metodą pozyskiwania eksponatów były zakupy dokonywane bezpośrednio od autorów prac. Większość z nich poczyniono w latach 80. i 90. ubiegłego wieku, kiedy to huty szkła w Szczytnej i Stroniu Śląskim najlepiej prosperowały, a w hucie Barbara" w Polanicy-Zdroju, a następnie w strońskiej, „Violettcie", organizowane były plenery szklarskie. Kłodzki zbiór szkła - liczący obecnie ponad 600 obiektów - ilustruje kilka znaczących etapów w rozwoju polskiego szkła użytkowego i artystycznego ostatnich 40 lat XX w., a wybitni twórcy, których prace znajdują się w wielu kolekcjach prywatnych i muzealnych, reprezentowani są interesującymi zestawami dzieł. Obok prac unikatowych z warstwowego, barwnego szkła sodowego formowanego przez hutników odręcznie „na gorąco", zobaczymy na wystawie również naczynia ze szkła kryształowego z dekoracją rytowaną, szlifowana i rzeźbioną, wykonywaną przez grawerów „na zimno". Warto przypomnieć że każde naczynie czy obiekt o walorach artystycznych jest efektem wspólnych jednakowo ważnych działań artysty-projektanta, technologa i hutnika bez względu na to z jakim rodzajem szkła mamy do czynienia.

 

Koncepcja i scenariusz wystawy: Lucyna Świst