Muzeum Ziemi Kłodzkiej. znajduje się obecnie w budynku dawnego konwiktu jezuickiego – barokowego domu położonego przy ul. Łukasiewicza w Kłodzku, w obrębie starówki, niegdyś służącego uczniom pobliskiego kolegium jezuickiego.
Budowla powstawała między 1664 a 1695 rokiem i jest efektem adaptacji i stopniowego łączenia sąsiadujących ze sobą pięciu kamienic mieszczańskich, wykupionych przez jezuitów, Projektem i rozudową zajmował się włoski architekt Carlo Lurago.
W 1787 roku, po licytacji dóbr należących do zakonu jezuitów, obiekt zmienił właściciela, a od 1810 do 1945 roku w budynku znajdował się internat kłodzkiego gimnazjum katolickiego. Następnie w latach 1945-1947 w budynku mieścił się oddział Państwowego Urzędu Repatriacyjnego, a w roku 1947 ulokowano tam Liceum Ogólnokształcące dla Dorosłych w Kłodzku.
W latach 1978–1986 przeprowadzono kapitalny remont obiektu, dobudowano część magazynową , biurową oraz administracyjną i zaadaptowano go na nową siedzibę Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku.
Kłodzko, rynek budynek komendantury
Decyzją wojewódzkiego konserwatora zabytków z dnia 3 kwietnia 1984 roku budynek został wpisany do rejestru zabytków.
Kolejny remont i modernizacja miały miejsce w latach 2020-2021. Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Interreg V-A Republika Czeska – Polska, pn. „Centra dawnych rzemiosł na szlaku Via Fabrilis – uruchomienie Centrum Dawnego Szklarstwa w Kłodzku” oraz z Programu Promesa Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego ze środków finansowych Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
