Stanisław Sacha Stawiarski. Rysunek.

Zapraszamy na wystawę - STANISŁAW SACHA STAWIARSKI. R Y S U N E K

Stanisław Sacha Stawiarski

      Urodzony w 1941 roku w Śladowie (powiat miechowski). Edukację artystyczną rozpoczął w Państwowym Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie, gdzie w 1962 złożył egzamin maturalny. Studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Hanny Rudzkiej-Cybisowej. W 1969 uzyskał dyplom malarski z wyróżnieniem, a także ukończył  Studium Pedagogiczne przy Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. W roku 1970 wyjechał do Paryża i w 1971 odbył roczne studia w paryskiej Beaux Arts.

      W 1973 został członkiem ZPAP w Krakowie, a w 1975 Związku Artystów Malarzy w Saint Tropez. Od 1977 należy do Francuskiego Związku Artystów. W roku 1989 został powołany na członka Międzynarodowej Akademii Literatury, Sztuki i Nauki „Greci Marino”, która za osiągnięcia przyznała mu tytuł profesora. Nazwisko artysty figuruje w Who is who (Lozanna, Szwajcaria) oraz w publikacji Benezit (Paris, Grund 1999).

      Sacha Stawiarski szereg lat pracował w Paryżu. Mieszka w Ramatuelle w pobliżu Saint-Tropez oraz w Michałowicach na ziemi kłodzkiej, gdzie osiadł w 1992 r.

Współpraca artysty z kłodzkim muzeum trwa nieprzerwanie od piętnastu lat. Wystawa rysunku jest czwartą prezentacją dzieł S. Stawiarskiego w Kłodzku i obejmuje ponad sto prac z lat 1960 – 2000.

Obrazy artysty znajdują się w kolekcjach prywatnych oraz w zbiorach szeregu muzeów i galeriach, m.in.: Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku, Muzeum w Tarnowskich Górach, Muzeum w Kluczborku, Muzeum w Brodnicy, Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, Muzeum Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, Pałacu Biskupów w Świdnicy, Muzeum Sztuki Wydziału Sztuk Pięknych UMK w Toruniu oraz w zbiorach Liceum Sztuk Plastycznych w Krakowie.

Wystawy indywidualne:

1975 – Sorbona – Centrum Cywilizacji i Kultury Polskiej, Paryż

1975 – Galeria „Vision Nouvelle”, Paryż

1978 – Galeria „Desa”, Kraków, Poznań, Wrocław

1999 -  Christopher Kamyszew, Chicago

2002 – Galeria Bellotto, Warszawa

2003  - Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku

2004 – Muzeum w Tarnowskich Górach

2005 – Galeria ZPAP, Toruń

2005 – Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku

2006 – Muzeum w Brodnicy

2007 – Muzeum im. Jana Dzierżona, Kluczbork

2008 – Galeria MBWA, Leszno

2009 – Galeria „U Jaksy”, Miechów

2009 – Muzeum Miejskie Wrocławia, Stary Ratusz

2010 – Muzeum Ziemi Kłodzkiej w Kłodzku

2010 – Galeria ZPAP „Pryzmat”, Kraków

2011 – Pałac Sztuki TPSP, Kraków

2011 – Muzeum Miejskie, Králíky

2011 – Muzeum i Galeria Gór Orlickich, Rychnov n. Knĕžnou

2011 – Wałbrzyska Galeria Sztuki BWA „Zamek Książ”

2012 – Muzeum Piastów Śląskich, Brzeg

2013 – Muzeum im. ks. dra Władysława Łęgi, Grudziądz

2014 – Pałac Żelazno

2014 – Galeria BWA, Ostrowiec Świętokrzyski

2015 – Zamek Międzylesie

2016 – Galeria” Des Cigales”, Ramatuelle

2017 – Muzeum w Nysie

2017 – Miejska Galeria Sztuki MM, Chorzów

Wystawy zbiorowe:

Saint-Tropez, Obernai, Nicea, Le Mans, Berlin, Sztokholm, Helsinki, Osaka, Kraków, Kijów, Quebec, La Jola, Chicago, Paryż, Ramatuelle, Gassin, Králíky, Florencja

Prace w stałej ekspozycji:

Galeria „Dei Barry Finard”, Gassin, Francja

Galeria “Des Cigales”, Ramatuelle, Francja

Galeria „Des Artistes-Peintres”, Saint-Tropez, Francja

Galeria “Christopher Kamyszew”, Chicago, USA

Galeria „Bellotto”, Warszawa, Polska

Carmen Artgallery, Warszawa, Polska

Galeria „Opus”, Wrocław, Polska

Galeria „Artemis”, Kraków, Polska

Galeria „Art. Decorum”, Kraków, Polska

Galeria „Raven”, Kraków, Polska

Galeria „U Jaksy”, Miechów, Polska

Nagrody:

1978 – srebrny medal w Obernai, Francja

1980 – wyróżnienie na Salonie w Marsylii, Francja

1985 – wyróżnienie w Grand Palais w Paryżu, Francja

LAPIDARNOŚĆ  KAŻDEJ  WYPOWIEDZI  STANOWI  WYRAZ SIŁY, SYNTEZY I PRAWDY

Podstawą wszystkiego jest rysunek - twierdził Alberto Giacometti, szwajcarski malarz i rzeźbiarz. Ale czymże on jest w swej istocie?

Podstawowy element rysunku stanowi linia-kreska. Jednakże nie istnieje ona w naturze, jest jedynie naszym wrażeniem zmysłowym. Powstaje przez zderzenie mas walorów, temperatur: jest profilem rzeczy. Rysunek odzwierciedla zatem rzeczywistość obiektywną uwidocznioną przy użyciu wrażenia zmysłowego obiektywnie nieistniejącego!

Trójwymiarowa rzeczywistość jest wyrażana dwu-wymiarem, czyli płaszczyzną. Brak trzeciego wymiaru – głębi – musi więc być czymś zastąpiony. Ale czym? Spełnia to logika transpozycji.

Rysowanie motywu ma się dokonać przez podbijanie podłoża kartki  odpowiednią czernią, aż do uzyskania jej oczekiwanej aktywności. Należy tak operować gamą różnorakich czerni, aby podłoże kartki uaktywniało się różnie w różnych miejscach. Logika i dyscyplina tych uaktywnień dyktowana jest obserwacją konkretnego motywu realnej rzeczywistości. Jest to patrzenie i widzenie nowego rodzaju: wykształcone wolą i świadomością artysty. Poza tą postawą jakiekolwiek sensowne abstrahowanie nie jest możliwe.

W takim rozumieniu walor czerni w rysunku jest tożsamy z kolorem-temperaturą w malarstwie. Posiada również tę samą funkcję – buduje JEDNORODNE ŚWIATŁO. (…) Rysunek staje się „malarskim”, cechuje go harmoniczność, a w konsekwencji potrafi nas zachwycić. Nieprzypadkowo zatem Matisse, chcąc uzyskać najsilniejszą siłę jednorodnego światła – co było również malarskim pragnieniem fowistów – nawoływał by zastąpić walor czystą temperaturą.

Jednakże dobry rysunek nie jest kaligrafią. Im większa bowiem dyscyplina myślowa w rysunku, tym środki wyrazu powinny być jak najbardziej ascetyczne. Trzeba umieć wznieść się ponad zdobyte rzemieślnicze umiejętności, aby rysunek nie był nazbyt banalny czy nadzwyczaj oczywisty. O problemie transpozycji trójwymiarowej rzeczywistości w dwu-wymiar, o jej logice, Picasso rzekł paradoksalnie: całe życie oduczałem się rysowania.

 Cóż, łatwość rysowania może czasami okazać się umiejętnością "zgubną".

 Stanisław Sacha Stawiarski