RELATYWISKOP V – DIALOGI
Kajetan Dyrda
obiekt | lustra, blacha, drewno |
Obiekty – nazwane przeze mnie relatywiskopami – złożone z różnych układów luster, pozwalają uczestnikom obserwować rzeczywistość i siebie w niej w sposób niecodzienny.
Relatywiskopy, jak sama nazwa wskazuje, służą obserwacji relatywności czyli względności. Mają zwrócić uwagę na akt obserwacji przestrzeni/rzeczywistości.
W realizacji zależy mi na zaakcentowaniu dualnej kondycji człowieka jako widza i uczestnika, jednocześnie obserwującego wyodrębnioną przestrzeń i znajdującego się nieuchronnie w niej.
Relatywiskopy „uzbrajają oko”, podobnie jak luneta, peryskop, mikroskop, kalejdoskop, wszelkie wizjery. Pełnią tym samym przewrotną funkcję – łudzą, że jesteśmy w stanie spojrzeć na coś z boku do czegoś się zdystansować.
Relatywiskopy mają być pewnym memento nad subiektywizmem percepcji – w większości z nich nie zobaczymy przestrzeni wolnej od obrazu nas samych.
Przestrzeń, którą oglądamy jest jednocześnie przestrzenią, w której się znajdujemy.